Mijn mensbeeld

Uit deze spiritualiteit vloeit het mensbeeld voort van waaruit ik werk. Ik ga er van uit dat de mens niet alleen een fysiek, een psychisch, maar ook een geestelijk wezen is en daardoor in staat is een Liefdewezen te worden. Ik bedoel geestelijk dus niet in de zin van mentaal.

Dat we dit door heel vele levenservaringen ooit realiseren, dat daar misschien zelfs vele levens voor nodig zijn. En dat alle mensen daar bewust of onbewust mee bezig zijn.

Dat iedereen dus een groot scheppend vermogen in zich draagt om zichzelf te kunnen laten óntwikkelen. Te genezen in de zin van béter worden. Door naar binnen te keren en contact te maken met ons lijden en diep daarin ligt deze bron van Liefde verborgen, worden we als het ware hèr-schapen. Het kleine-ik-gerichte-zijn wordt van ons werkelijke-Zijn afgewikkeld. Ook ons lichaam kan hierin meegaan, aangezien zij intens verbonden is met onze persoonlijkheid en onze ziel.

In het boekje “Ik en Gij” heeft Buber het thema “het gelaat van de Ander” prachtig uitgewerkt, op een heel integere, spirituele manier. Met het gelaat van de Ander bedoelt hij het geestelijk wezen in de mens. Voor mijzelf is hij sinds mijn jongvolwassen jaren een grote inspirator geweest.

Deze subtiele, respectvolle benadering van de mens vind ik terug in de essentie van de alternatieve geneeswijzen, waarin het gaat over de ziel en het voorbestaan van de ziel na de dood. Voor mij voelt deze levenshouding dieper doorvoeld dan, “het vermeerderen van genot en vermijden van pijn” of “goed zorgen voor de patiënt”, zoals in de reguliere zorg vooral nagestreefd en gezien wordt.

Het gaat voor mij persoonlijk om het omvatten van genot én pijn als zijnde béide goed. Het omarmen van lijden als mogelijkheid om tot diepe ontmoeting met jezelf en met de andere mens te kunnen komen. Waardoor je je geleidelijk aan, steeds meer bewust gedragen voelt door de Wezenlijk Andere in jezelf. Waardoor je opgenomen wordt in, je rust in je-Zelf, in dus die diep vredige en wijze energie uit de Roos in je eigen hart.

In de ontmoeting met een ander mens buiten je kun je ook dat Zelf herkennen, voelen dat dat aanwezig is in die mens. In essentie zijn mensen zeer diep met elkaar verbonden.

Ik verlang ernaar deze diep ethische houding steeds meer in mezelf vrij te laten komen, en daarvan uit het dagelijks leven vorm te geven, mensen te ontmoeten, in de wereld te staan.